Geert Hovingh, lid bestuur wijkvereniging van de Rivierenbuurt, houdt in onderstaand ingezonden stuk de besluitvorming rond Ring Zuid en het stationsgebied tegen het licht. Hij mist in onze stad ‘een integrale visie op de stedelijke ontwikkeling’.
Sleutelen aan een draaiende motor
Groningen in tijden van haar infrastructurele ombouw
Geert Hovingh, 18 februari 2015
Er zou een politieke aardverschuiving nodig zijn geweest om de plannen voor de Zuidelijke Ringweg te keren. Met uitzondering van de Partij voor de Dieren stemden de raadsleden unaniem in met een voor de stad Groningen ambitieloze inzet. Er later achter komend dat er toch wel veel op- en afritten voor de stad waren verdwenen, stond die raad machteloos tegenover Rijkswaterstaat om bijv. de Hereweg-aansluitingen te behouden (en zo de Maasbaan te laten vervallen). Het was 'snelweg' tegenover 'ringweg': 3 – 0.
Over de aanpak van het Stationsgebied kan je het zelfde zeggen. Prorail ziet het treinverkeer intensiveren en wil dat faciliteren (prachtig!). Groningen rolt hiervoor probleemloos de rode loper uit, zonder zich echter af te vragen of ook niet de stad er zelf baat bij kan hebben. Als de verbinding tussen Herewegbuurt en Oosterpoort verdwijnt, betekent dat de spoorlijn een verlenging van de barrière in de stad vormt: van Hereweg-viaduct tot aan de toekomstige Helperzoom-tunnel.
Tja, kan dat anders, we zijn nu toch bezig. Groningen verdient beter.
Je zal maar als 'verse' wethouder na een verkiezingsoverwinning de map 'Verkeer en Vervoer' in je portefeuille vinden en je verder moeten beperken tot 'een lokale kleuring' om zo het Groningse gevoel vorm geven. “Aan handen en voeten gebonden, tot alleen zijn mond bewoog,” zei Freek de Jonge daarover ooit.
Aanpak Ring Zuid
De voortgang bij de Aanpak Ring Zuid is in haar finale stadium gekomen van een rechtsgang naar de Raad van State. Speciaal verzoek aan de Raad was daarbij ook de Stichting Advies Bestuursrecht (StAB) te betrekken om zo ook het bedrog in de inspraakprocedure (2009) en de vele WOB-verzoeken aan de orde te stellen als een weigering tot openbaarheid van politieke zijde. Zo geschiedde.
De Stichting Leefomgeving, de werkgroep Groningen Verdient Beter, enz., en ook een aantal bewoners in de Rivierenbuurt en scholen hebben hun bezwaren bij de stichting StAB uiteen gezet, op kantoor bij onze advocaat en op werkbezoek 'aan huis'. De algemene indruk is positief te noemen; wellicht de eerste keer dat er sprake was van een luisterend oor vanaf 'gene zijde'. Hoe anders was altijd de loutere 'uitwisseling van standpunten' bij het politieke gremium (en ze dan later horen zeggen dat je 'met elkaar in gesprek' bent geweest). De verslaglegging van de StAB gaat uiteindelijk naar de Raad van State. Daar is 't een onderdeel van de besluitvorming als een aanvulling op de motieven van de reeds ingediende bezwaren.
De uitspraak verneemt u waarschijnlijk eerder in het Dagblad van het Noorden dan op deze plek. Komende buurtvergadering [van de Rivierenbuurt, red.], 24 maart a.s. in MFC De Stroming, is ook een moment om even bij te praten.
Stationsgebied
De aanpak van het Hoofdstation kent abrupte wendingen: studies werden voortijdig afgebroken, zonder conclusies te kunnen trekken, de werkmatige opdeling in 'projecten' (Station, Paterwoldseweg-tunnel, Hereweg-viaduct), zogenaamde no-risk voorstel van een bustunnel onder het spoor door.
Het stationgebied is nu voornamelijk als (Pro-)rail- en verkeersprobleem benaderd, al heeft daarin de voorkant en het station zelf nog een bijzondere betekenis.
De focus op het stationsgebied leidt tot een plan dat met een forse onderdoorgang haar eigen problemen afroept. De nieuwe stallingen onder en ten Zuiden van het station zijn weliswaar zo bereikbaar voor de fietsers-voetgangers maar zo'n tunnel 'vraagt' om een verdere verbinding naar het Zuiden en plots ligt daar 500 meter verderop van een ander project een dozijn autobanen-brede snelweg met aparte stadsweg Maasbaan. Met een brug erover die als fysieke uitdaging louter geschikt is voor onze sportiefste medemensen – “Ik wil alleen maar zwemmen”.
Academisch?
Het is meer dan een academische kwestie als er gevraagd wordt om een betere afstemming van het station en de stad, zoals dr. Wouter Jan Verheul betoogt in zijn artikel 'Station is niet visitekaartje van de stad', (in: NRC van 5 januari j.l., blz.18). In de vorm van een 'Maatschappelijke Kosten en Baten Analyse' is ze ook als onderdeel van de plannenmakerij wettelijk verplicht. En zulks zou niet alleen achteraf toetsend hoeven te zijn maar ook pro-actief de problematiek in haar volle breedte neer kunnen zetten en zo als kader dienen voor meerdere 'projecten'. Dat je er om moet vrágen – en vervolgens niet krijgt omdat een dergelijke analyse er niet is en ook niet zal komen – is verontwaardigend voor een betrokken Groninger.
Op verschillende manieren komt dat steeds naar voren. Heel concreet i.v.m. de zekerheid die we willen voor de huiseigenaren gezien de dreigende sloop van delen van de Parkweg. Verder is de waardering en potentie van de Concourslaan-Parkweg als een mooie lange lijn in de voorstellen volledig afwezig. De barrière van het spoor voor een evt. doorzetting naar de straks vrijwel geïsoleerde wijk Oosterpoort vormt een nieuw probleem dat ook aan de orde zou moeten komen. Of, abstracter, hoe houdt de planvorming rekening met de formele stedelijke structuur überhaupt en de kansen ter verbetering die daar liggen en binnen het project getrokken kunnen worden?
En wat geldt voor het station, gold evenzo goed voor de aanpak van de Zuidelijke Ringweg. Met het verdwijnen van een goede verbinding tussen de Rivierenbuurt en het zwembad de Papiermolen heeft het ontbreken van een verband tussen de aanpak van het station en die van de snelweg ook z'n voorbeeld.
Ik geef toe dat met het verdwijnen van 'hogere' stedelijke plannen zoals een Struktuurplan, de taak van de gemeente in de stedelijke ontwikkeling er anders uit is komen te zien. Het politieke welbehagen zoeken in een projectmatige aanpak heeft z'n grenzen laten zien. Die ervaringen met het ontbreken van ‘een integrale visie op de stedelijke ontwikkeling’ vormen het onbestemde denkkader waarin ik, gelouterd door de verontwaardiging daarover, antwoorden zocht en zoek.
En die lokale kleuring, Paul? Een day-glow – high light voor het Peerd van Ome Loeks? Ik zou een vlammende, trillende, pregnante maar in ieder geval spraakmakende nemen om de aandacht daar vast en elders weg te houden. Couleur locale.
Uw mening op Grunobuurt.nl? Stuur uw stuk naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..
De webredactie behoudt zich het recht voor ingezonden artikelen te weigeren, te redigeren of in te korten. Anonieme bijdragen worden niet geplaatst.
